การขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้าในอวกาศเป็นวิธีที่ใช้งานในสภาพแวดล้อมที่ไม่มีอากาศ หรืออวกาศ เพื่อเคลื่อนที่หรือเปลี่ยนแปลงทิศทางของยานอวกาศ ส่วนใหญ่จะใช้หลักการขับเคลื่อนโดยการเปลี่ยนแปลงมวลเป็นพลังงาน (จากน้ำหนักของน้ำมันหรือเชื้อเพลิง) เป็นแรงขับเคลื่อน
วิธีการขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้ามีหลากหลาย รวมถึง การขับเคลื่อนด้วยไอออน (Ion propulsion) และ การขับเคลื่อนด้วยพลาสมา (Plasma propulsion) ทั้งสองวิธีนี้จะใช้การเร่งอนุภาคที่มีประจุไฟฟ้าออกจากยานอวกาศ ซึ่งจะทำให้ยานอวกาศเคลื่อนที่ในทิศทางตรงกันข้าม
ในการขับเคลื่อนด้วยไอออน แรงขับเคลื่อนจะได้จากการเร่งอนุภาคไอออนออกจากเครื่องยนต์ โดยใช้สนามไฟฟ้าสูง เมื่อไอออนถูกปล่อยออกไป มันจะเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูงและสร้างแรงกระแทกที่จำเป็นสำหรับการขับเคลื่อนยานอวกาศ
การขับเคลื่อนด้วยพลาสมาใช้หลักการที่คล้ายกัน แต่แทนที่จะใช้ไอออน มันจะใช้พลาสมา ซึ่งเป็นสถานะที่ 4 ของวัสดุ (นอกจากแข็ง, ของเหลว, และแก๊ส) พลาสมามีคุณสมบัติที่ทำให้มันสามารถถูกควบคุมและเร่งความเร็วด้วยสนามแม่เหล็กและสนามไฟฟ้าได้
ทั้งสองวิธีการขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้านี้มีข้อดีที่สำคัญคือมีประสิทธิภาพสูงในการใช้เชื้อเพลิง คือ มีความสามารถในการเปลี่ยนแปลงเชื้อเพลิงเป็นแรงขับเคลื่อนได้มากกว่าเครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยเชื้อเพลิงเครื่องเดียว ข้อเสียคือ แรงขับเคลื่อนที่สร้างได้จากเครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้าจะน้อยกว่าเครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยเชื้อเพลิง ทำให้มันต้องใช้เวลานานเพื่อเร่งความเร็วหรือเปลี่ยนทิศทาง
แต่ถึงแม้จะมีข้อจำกัด การขับเคลื่อนด้วยไฟฟ้ายังมีศักยภาพที่จะใช้ในการสำรวจอวกาศระยะไกล เพราะเมื่อยานอวกาศออกจากโลก แรงโน้มถ่วงจะมีผลกระทบน้อยลง และยานอวกาศสามารถเพิ่มความเร็วเป็นเวลานานๆ โดยไม่ต้องใช้เชื้อเพลิงเพิ่มเติม ทำให้มันสามารถเดินทางได้ไกลกว่ายานอวกาศที่ใช้เครื่องยนต์ขับเคลื่อนด้วยเชื้อเพลิง.
