ในหมู่บ้านแห่งหนึ่งที่ซ่อนตัวอยู่ในหุบเขาลึกลับ มีชายคนหนึ่งชื่อว่า “นายรู้” ซึ่งเป็นนักปราชญ์ที่ชาวบ้านทุกคนเคารพนับถือเพราะความรู้ที่กว้างขวางของเขา แต่สิ่งที่ทำให้นายรู้พิเศษกว่านักปราชญ์คนอื่นๆ คือ ความสามารถในการรู้ว่าเขารู้หรือไม่รู้สิ่งใดๆ อย่างแท้จริง
วันหนึ่ง ชายคนหนึ่งจากหมู่บ้านอีกแห่งมีคำถามที่ท้าทายต่อนายรู้ ชายคนนั้นถามว่า, “นายรู้เอ๋ย, ท่านรู้ไหมว่าท่านไม่รู้ว่ารู้หรือไม่รู้สิ่งที่ท่านรู้หรือไม่?”
นายรู้พิจารณาคำถามนี้อย่างลึกซึ้ง และเขาก็ตระหนักได้ถึงความซับซ้อนของคำถามนี้ คำถามนี้ไม่เพียงแต่ทดสอบความรู้ของเขาเท่านั้น แต่ยังทดสอบความสามารถในการรับรู้ถึงขอบเขตของความรู้และความไม่รู้ของตัวเองด้วย
ด้วยรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า, นายรู้ตอบว่า, “ท่านเองก็รู้ว่าผมไม่รู้ว่ารู้หรือไม่รู้หรือรู้อยู่แล้วว่ารู้ว่าไม่รู้ซึ้งเป็นความรู้ที่ทรงพลังที่สุด การรู้ว่าเรารู้หรือไม่รู้นั้นเป็นการเดินทางที่ไม่สิ้นสุดของการเรียนรู้ และในขณะที่ฉันอาจไม่รู้ทุกสิ่ง, ฉันรู้ว่าการยอมรับขอบเขตของความไม่รู้ของเราเองเป็นสิ่งที่ทำให้เรามีโอกาสเรียนรู้มากยิ่งขึ้น”
ชาวบ้านที่ฟังอยู่ต่างพากันตะลึง พวกเขาไม่เพียงแต่ได้รับคำตอบสำหรับคำถามที่ซับซ้อน แต่ยังได้รับบทเรียนที่ลึกซึ้งเกี่ยวกับความรู้และความไม่รู้ นับจากนั้นไป, “นายรู้” ไม่เพียงแค่เป็นนักปราชญ์ที่ชาวบ้านเคารพนับถือเพราะความรู้อันกว้างขวาง แต่ยังเป็นตัวอย่างของความถ่อมตนและความมุ่งมั่นที่จะเรียนรู้ตลอดชีวิต และเขาได้สอนให้ทุกคนรู้ว่าการยอมรับความไม่รู้ของตัวเองคือก้าวแรกที่สำคัญที่สุดในการเดินทางของการเรียนรู้.
